Χαίρετε, χαίρετε!
Έχουμε μιλήσει για διασκευούλες σε τραγούδια στο κοντινό παρελθόν @Μουσικές Διασκευές.
Όμως τι γίνεται όταν η αθώα αυτή συνήθεια (της αντιγραφής) δεν είναι τελικά και τόσο αθώα;
Με αφορμή μία δήλωση του Dave Mustaine (των Megadeth) που κατηγορούσε τους Metallica για στυγνές αντιγραφές της μουσικής του κλεμμένα riffs και όλα τα συναφή είπα να εντρυφήσουμε λίγο στο κομμάτι του τι σημαίνει ‘αντιγραφή’ ‘rip-off’, ακόμα και μουσικό riff!
Πάμε να δούμε, όμως πρώτα, τη δήλωση του κ. Mustaine:
I think I wrote many of the songs that made you famous, so you probably should recheck that bullshit statement.
https://www.metaledgemag.com/metal-wire/dave-mustaine-on-metallica-i-wrote-many-of-the-songs-that-made-you-famous
So, he ‘thinks’ the wrote many of the songs…but he cannot prove it!
Και εδώ έγκειται η ουσία του σημερινού μας άρθρου:
Αν μπορείς να αποδείξεις ότι η αντιγραφή υφίσταται, ακούγοντάς την, τι κάνεις;
Πάμε παράδειγμα:
Οι γνωστοί στα 60’s ‘The Kinks’ είχαν βγάλει το παρακάτω κομμάτι, το μακρινό 1964:
Έλα όμως που αργότερα, το 1968, οι The Doors έβγαλαν το παρακάτω πασίγνωστο κομμάτι:
Δεεεν κάνουν πουλάκια τα αυτιά σας!
Είναι το ίδιο βασικό riff λίγο πιο αργόσυρτο από Doors και σε άλλη κλίμακα!
Η ιστορία λέει ότι όταν το έμαθαν οι Kinks αποφάσισαν να μην το κυνηγήσουν νομικά με τη λογική ότι η δημοσιότητα είναι δημοσιότητα, είτε καλή είτε κακή και στην ουσία δεν ήταν και αυτοί που έκλεψαν ας πούμε το riff (τη βασική δομή κάθε μουσικού ροκ κομματιού). Αχ, αυτά τα 60’s…
Πάμε σε άλλη δεκαετία, στα 70’s αυτή τη φορά.
‘Όλοι’ έχουμε ακούσει το παρακάτω από Deep Purple (1970):
Και όμως είναι καρα-κλεμένο από το παρακάτω τραγούδι, από 1 χρόνο πριν (1969):
Τώρα εδώ η ιστορία πάει κάπως αλλιώς, ότι στην ουσία το ξέραν οι μεν και ‘αντάλλαξαν’ κάνα δύο κομμάτια με τους δε, και άλλες αλλαξωκολλιές αλλά 70’s.
Τα 80’s δεν τα συμπαθώ, αλλά βρήκα ένα παράδειγμα, το οποίο έχει και ιστοριούλα και είναι του πως η κα. Stevie Nicks ακούγοντας το Little Red Corvette (Prince) στο ραδιόφωνο εμπεύστηκε ένα δικό της κομμάτι.
Το οποίο όμως επειδή λέει έμοιαζε πολύ, το έστειλε στον Prince του οποίου όμως του άρεσε και της έπαιξε και αρμόνιο και μάλιστα έγινε και συνδημιουργός τελικά.
Το μικρό ψάρι αυτή τη φορά…
…αντιγράφει το μεγάλο:
Περνώντας στα 90’s ή και λίγο στο μεταίχμιο (1990) δεν θα μπορούσα να αφήσω απ’ έξω τον Vanilla Ice με το:
Το οποίο είναι στυγνή, στεγνή και άστα να πάνε, αντιγραφή του:
Περνώντας στα 00’s, λέτε να πούμε και για κάτι πιο δημιουργικό;
Θεωρείτε ότι στα πλαίσια του ‘sampling’ δηλαδή του δειγματισμού από μία μπάντα ενός τραγουδιού μπορεί να προκύψει κάτι καλό;
Μάλλον ο κ. Kid Rock το θεωρεί:
Μιας και έχει πάρει το παρακάτω μισό (και παραπάνω!) κομμάτι και το έχει ενσωματώσει στο δικό του:
Τέλος, για να μη με πείτε και δεινόσαυρο, δίνω και ένα σύγχρονο παράδειγμα ηλεκτρονικής μουσικής που κατηγόρησε η μία πλευρά την άλλη για κλοπή του rhythm n’ base μέρους του.
Η κα. Demi Lovato λοιπόν με το:
Φαίνεται να αντιγράφει από το παρακάτω παλαιότερο κομμάτι το ρυθμικό section:
Οπότε there you have it!
Μια καλή διασκευή μπορεί να αλλάξει τα φώτα σε ένα αρχικό κομμάτι και τελικά να μη μοιάζει καθόλου με το original αλλά όταν αντιγράφεις κάτι, είσαι ρε παιδάκι μου άξιος (της μοίρας σου).
Πόσες δίκες έχουν τελειώσει και πόσες ακόμα ανοιχτές για τέτοια θέματα, ένας Θεός ξέρει!
Καλό καλοκαίρι με αυθεντικές και καινούριες μουσικούλες εύχομαι!
Υ.Γ. Σόρρυ για το το ‘λάθος’ κλειδί του Σολ στον καθρέπτη. Που να δείτε τι έβγαλε το περίφημο ΑΙ, όταν έβαλα αντί για ‘νότα’, ‘μουσικό κλειδί’:
Δηλαδή, κάπου έλεος ρε ΑΙ!!
