Ααααχ! Τι ρομαντικό! Ρομαντισμός.
Ναι, μόνο που στη μουσική δεν εννοούμε μόνο αυτό το ‘ρομαντικό’ στοιχείο που όλοι (θέλουμε να;) γνωρίζουμε.
Βασικά οι ρομαντικοί, απ’ ότι θυμάμαι, κυρίως καταπιάνονταν με θέματα από τη φύση, προσπαθούσαν να περιγράψουν τους ήχους του νερού ή τα τιτιβίσματα από τα πουλάκια και όλα τα συναφή.
Βέβαια υπάρχει έντονο το συναισθηματικό στοιχείο στη μουσική τους και από καιρού εις καιρόν προσπαθούν να περιγράψουν και να προκαλέσουν, θα λέγαμε, τα ανθρώπινα συναισθήματα με ‘ανοιχτές’ συγχορδίες, φανφάρες και έντονα γενικώς μουσικά στοιχεία.
Ωραία περίοδος για τη μουσική και αυτή με μεγάλους συνθέτες που μπορεί όλο και περισσότερο να φαίνονται γνωστοί, όπως ο Liszt ή ο Chopin. Όμως απ’ όλα έχει ο μπαχτσές σήμερα, ένα μάτσο συνθέτες, πέρα από τους προαναφερθέντες, όπως:
- Pyotr Ilyich Tchaikovsky (αλοίμονο, αν δεν βάζαμε κι έναν δύο Ρώσους στην υπόθεση!)
- Johann Strauss II
- Charles-Valentin Alkan
- Robert Schumann
- Mikhail Glinka
- Franz Schubert
Τους πάω πάντα από νεότερο προς παλαιότερο στην παρακάτω playlist, ώστε να καταλήξουμε στην λεγόμενη ‘κλασική’ περίοδο (1η σχολή της Βιέννης…εκεί να δεις γνωστούς και μη εξαιρετέους!), η οποία κατέληξε να καθορίσει και το όνομα της λεγόμενης ‘κλασικής’ μουσικής.
Δεν ‘έδωσα’ τον κύριο Franz Liszt διότι υπάρχει και ιστορία πίσω από το έργο του που θα δώσω ολόκληρο παρακάτω (Πιάνο Σονάτα σε Σι Ελάσσονα).
Που λέτε, μια φορά και έναν καιρό, όταν σπούδαζα ακόμα το άθλημα και σε κάποιο από τα υποχρεωτικά μαθήματα για τη σύνθεση (ανάθεμά με, το ξέχασα…ή μουσικολογία ή ιστορία της μουσικής!), υπήρχαν και εξετάσεις.
Θα ακούγαμε λοιπόν ένα κομμάτι και συγκεκριμένα μία Σονάτα για Πιάνο και θα την αναλύαμε.
Έλα όμως που ο δάσκαλος καρφώθηκε γιατί έδωσε το μοναδικό στοιχείο που έπρεπε για να τη βρω.
Είπε λοιπόν ότι ήταν πολύ μεγάλη (για τα δεδομένα μιας σονάτας) και θα έπρεπε να την ακούσουμε μόνο μία φορά.
(Τώρα μου έσκασε ότι μπορεί να το έκανε και επίτηδες για να την βρουν οι μαθητές του αλλά δεν έχει σημασία.)
ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΠΕΤΥΧΑ!!!
Ήταν αυτή που θα δώσω παρακάτω (σονατάρα, κατά το κομματάρα) και το ψυλλιάστηκα από τη διάρκειά της και μόνο!
ΧΑ!
Και δεν τελειώνει εδώ η ιστορία έτσι; Αφού την είχα ψυλλιαστεί, είχα κάτσει και είχα βρει και την απαραίτητη ανάλυση, οπότε πήγα στις εξετάσεις φουλ έτοιμος, ωσάν να είχα σκονάκι μιλάμε!
Απολαύστε κι εσείς, πάντα υπεύθυνα.
Το feeling της εξέτασης όταν έπεσε η Σονάτα που είχα ήδη αναλυμένη δεν περιγράφεται πάντως, σόρρυ!
