Μια μικρή μουσική ιστορία (Vol.4 – Κλασική περίοδος)

Κλασικά και εικονογραφημένα!

Συνεχίζουμε το προς τα πίσω κλασικό ταξίδι και φτάσαμε επιτέλους στη λεγόμενη ‘Κλασική’ Περίοδο, η οποία συμπίπτει με την 1η Σχολή της Βιέννης η οποία αποτελούνταν από τα τιτανοτέρατα Haydn, Mozart και Beethoven (και τον Schubert λέει αλλά με ερωτηματικό…δεν το ήξερα!) και έκανε και τα βαφτίσια της ‘κλασικής’ μουσικής.

Προσωπικά ο Haydn δεν μου λέει και πολλά, αλλά οι άλλοι δύο μου λένε και μου παραλένε, οπότε θα συνεχίσουμε με αυτούς συν πλην κάποιους άλλους πασίγνωστους όπως ο Brahms και ο Paganini οι οποίοι κολλάνε στο ύφος και ήθος της ‘βαριάς’ κλασικής περιόδου.

Βαριάς κατ’ όνομα μόνο, διότι οι μουσικές ήταν χαρουμενιάρικες και επικούρες όπως θα διαπιστώσετε (γενικά προσπαθώ να αποφύγω την πολύ καταθλιψουά διάθεση).

Ακόμα και το απίθανο και διάσημο Requiem του Mozart που θα δώσω, είναι τόσο heavy metal για την εποχή του, που δεν θα μπορούσε παρά να μπει στις playlist, παρ’ όλα όσα περνάμε και τους άσχημους συνειρμούς που μπορεί να προκαλέσει.

Ειδικότερα για τον Mozart, τι να πεις γι’ αυτό το παλικάρι! Έζησε μέχρι τα 35 και έγραψε γύρω στα 600 έργα, αν έχεις το Θεό σου! Τεράστια μεγαλοφυΐα.

Υπάρχει μέχρι και ‘Mozart Effect’ που αναφέρεται σε περιπτώσεις καλύτερης ανάπτυξης εγκεφαλικών λειτουργιών, ακόμα και σε ανακούφιση της επιληψίας, για να μη μιλήσω για την επίδραση που λέγεται ότι έχει ακόμα και στην ανάπτυξη των φυτών και δέντρων!

Δεν με πιστεύετε; Ορίστε και το σχετικό επιστημονικό άρθρο από το Journal of the Royal Society of Medicine:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1281386/

Ξεκινάω λοιπόν προς από το ‘νεότερο’ προς το ‘παλαιότερο’, όπως πάντα:

Έλα πάρε πάρε τις καλύτερες εκτελέσεις που κυκλοφορούν!

Και φυσικά έχουμε την μία και μοναδική εργάρα, πραγματικά ό,τι καλύτερο έχω ακούσει (σχεδόν), ever και άλλα τέτοια, τον επικήδειο του κ. Mozart!

Funny story:

Ο μύθος λέει πως ήταν παραγγελία από έναν άγνωστο και προσπάθησε να το ολοκληρώσει όντας ο ίδιος βαριά άρρωστος και βασικά με τον ένα πόδι στον τάφο. Ο μύθος συνεχίζει πως βασικά δεν το τέλειωσε ποτέ ο ίδιος αλλά ένας μαθητής του, με το τελευταίο κομμάτι του Mozart να είναι η εκπληκτική Lacrimosa.

Υπάρχει και άλλη παραφιλολογία γύρω από το έργο, ότι το έγραφε για τον εαυτό του στην ουσία, ότι δεν υπήρχε εξ’ αρχής παραγγελία από κανένα και άλλα τέτοια, αλλά σίγουρα το έργο είναι ένα αριστούργημα της μουσικής, γενικότερα.

Ιδού:

Στην μνήμη των 5,5 εκατομμυρίων (περίπου) θυμάτων της πανδημίας.

Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα κόψει κάπως ο ρυθμός των θανάτων και θα μιλάμε για μικρότερα (αναλογικά) νούμερα…