Έφτασε που λέτε πάλι η αποφράδα ώρα όπου πρέπει να κατεβάσει η κούτρα μου μαθηματικά!
Φυσικά έχω κολλήσει εδώ και καιρό και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα αξιόλογο!
Αυτό που έκανα όμως είναι ξανακοίταξα ολόκληρο το blog μου και διαπίστωσα ότι στην ίδια θέση έχω παρευρεθεί πολλές φορές, οπότε γιατί να το φοβηθώ;
Καλά, το να ελέγχεις, την εποχή του ίντερνετ, για σπασμένα links 140 και παραπάνω άρθρα είναι άθλος και είναι η δεύτερη φορά που το κάνω!
Την πρώτη πρόσθεσα κιόλας εικόνες σε κάθε, μα κάθε άρθρο, χρησιμοποιώντας AI, κλέβοντας από το υπόλοιπο διαδίκτυο και όλα τα συναφή.
Το θέμα είναι ότι μέσα από όλο αυτό έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα:
- Το blogging είναι βασικά προσωπική ανάγκη.
- Δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα προσωπικά να βγάλω χρήματα από την όλη ιστορία.
- Κοιτώντας προς τα πίσω βοηθάει όμως να αξιολογείς τον εαυτό σου σε διάφορες φάσεις της ζωής σου.
- Πρέπει να πιάνεις τον παλμό της υπόθεσης του κάθε θέματος.
Για το 1 έχω να πω το αυτονόητο, ότι, όπως έγραψα και στην ‘αρχική’ μου σελίδα (κάαααποτε στο Texas!) “Ο χαρακτήρας της σελίδας είναι τύπου blog / ημερολόγιο / χρονολόγιο και βασικά αντανακλά την ανάγκη μου να εκφράζομαι.“
Για το 2 έχω να πω ότι τα χρήματα μέσα από το blogging δεν ξέρω ποιος τα έχει καταφέρει, το μόνο που σκέφτομαι είναι ίσως οι δάσκαλοι και οι καθηγητές πληροφορικής που μαθαίνουν σε διάφορα μαθήματα τα βασικά του διαδικτύου και μέσα σε αυτά είναι και η δημιουργία ενός blog. Το οποίο είναι παρωχημένο σαν έννοια αλλά σου μαθαίνει κάποια βασικά για το στήσιμο μας ιστοσελίδας στο διαδίκτυο, which is kind of the point!
Για το 3 έχω να πω ότι είναι κάτι σαν bonus του 1. Με την έννοια ότι μετά από 9 χρόνια πολλά έχουν αλλάξει και μέσα μου και απ’ έξω μου και εντός εκτός και επί τα αυτά. Και στην τελική μου αρέσει η ιστορία, για την οποία θα πω και παρακάτω.
Για το 4 τι να πω; Ότι δεν πιάνω μία μάλλον, πέρα από τα θρησκευτικά (!) και τα θανατερά (!2) θέματα. Κι αυτό το λέω διότι αν ψάξετε ‘7 αρετές’ στη Google σας περιμένει εκπληξούλα, το ίδιο και να ψάξετε ‘μία θεωρία θανάτου’. Ειδικά για τις 7 αρετές τα έχω ξαναπεί, αλλά είναι φανταστικό αυτό που συμβαίνει, έχει από τότε που βγήκε πάνω από 1000 χτυπήματα μοναδικά και, όχι, δεν είναι όλα από μένα 😉 !
Από τα 1000 χτυπήματα όμως μπορεί το 5% να έχει φτάσει μέχρι τέλους και actually να έχει διαβάσει το άρθρο, αν κρίνω από τους ψήφους που έχουν περάσει στο δημοψήφισμα που έχει στο τέλος.
Κι αυτό φαντάζομαι γιατί οι περισσότεροι/ες βαριούνται να διαβάσουν και είναι σε ένα ατέλειωτο doom scrolling με υπερ-γρήγορους ρυθμούς και εναλλαγή ερεθισμάτων.
Σημεία των καιρών.
Επειδή όμως η ιστορία όλο και επαναλαμβάνεται και τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο, λέω να συνεχίσω το βιολάκι μου όπως έλεγα και σε άλλα άρθρα και να σας πρήξω λίγο με Ιστορία των Μαθηματικών.
Καλά, το θέμα είναι τεράστιο βέβαια και δεν είμαι και κανένας ειδήμων επ’ αυτού αλλά για να σας καθησυχάσω, δεν πρόκειται να γράψω για τα πάντα όλα, ούτε καν.
Απλά θέλω λίγο να το δούμε σφαιρικά το θέμα.
Πριν λοιπόν την παγκοσμιοποίηση και ειδικά το ίντερνετ, οι λαοί τα είχαν χωρισμένα τα τσανάκια τους και δεν ήξερε η αριστερά τι ποιεί η δεξιά και το αντίστροφο.
Κι αυτό λόγω απόστασης και ήταν απολύτως λογικό!
Φανταστείτε τους Mayas στην Αμερική και τους Κινέζους.
Τι σχέση θα μπορούσαν να έχουν; Καμία.
Το ίδιο και οι Έλληνες με τους Βαβυλώνιους κ.ο.κ.
Κι όμως, το αξιοπερίεργο ήταν ότι πάνω κάτω σε διαφορετικές μεν, αλλά συγγενικές χρονικές περιόδους, είχαν παρόμοια επιτεύγματα να επιδείξουν.
Στα Μαθηματικά, αλλά και γενικότερα.
Πυραμίδες οι Αιγύπτιοι; Πυραμίδες και στη λατινική Αμερική.
Σύστημα αρίθμησης οι αρχαίοι Έλληνες; Σύστημα αρίθμησης (60αδικό παρακαλώ!) οι Βαβυλώνιοι.
Γεωμετρία καλά, είχαν όλοι, όπως και αστρονομία, με διαφορετικούς κανόνες ίσως στα μάτια μας αλλά το αποτέλεσμα ήταν παρόμοιο για όλους.
Σίγουρα οι δικοί μας οι αρχαίοι κάναν βασική δουλίτσα ώστε να μορφοποιήσουν καλύτερα την επιστημονικότητα των μαθηματικών, σε αντίθεση με άλλους λαούς που δεν ήταν τόσο αυστηροί αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Τεύκρο τον Μιχαηλίδη σε κάποιο σεμινάριο για την ιστορία των μαθηματικών κάαααποτε να μας εξηγεί πόσο άτυχοι ήταν μερικοί λαοί ως προς κάποια θέματα.
Π.χ. οι Βαβυλώνιοι λέει κατέγραφαν τα πάντα σε πήλινες πλάκες, οι οποίες λόγω καιρικών συνθηκών…well, απλά σάπισαν!
Ή ότι κάποια πράγματα που θεωρούμε δεδομένα σήμερα όπως το μηδέν (0) δεν ήταν καθόλου στη λογική ούτε των αρχαίων Ελλήνων, ούτε άλλων αρχαίων λαών, παρά μόνο ήταν αποτέλεσμα σπουδαίων Αράβων μαθηματικών.
Το κλειδί για να διαδοθεί το θέμα των μαθηματικών ανά τον κόσμο ήταν φυσικά η τυπογραφία και η επικείμενη ‘ελεύθερη’ διακίνηση των ιδεών.
Η τυπογραφία τότε μάλλον πρέπει να ήταν κάτι σαν το σημερινό ίντερνετ!
Η γνώση μπορεί να μη διαδιδόταν αστραπιαία όπως τώρα, όμως δόθηκε επιτέλους η δυνατότητα μόρφωσης, η οποία έκανε την επιστήμη προσιτή και μαντέψτε που φτάσαμε το 1900 περίπου με τον κ. David Hilbert και τη λίστα μαθηματικών προβλημάτων που μας έδωσε για τον αιώνα που μας πέρασε.
Να προκύψει από αυτά η ανάγκη για όλο και πιο γρήγορες ‘υπολογιστικές’ πράξεις, οι οποίες οδήγησαν στην αφηρημένη έννοια του ανθρώπου-υπολογιστή και τελικά του…υπολογιστή και…
Τώρα που το σκέφτομαι, θα αφήσουμε την ιστορία του διαδικτύου για επόμενο μάθημα…εεεε μαθηματικό άρθρο ήθελα να πω! 🙂
Έχει και αυτή πλάκα και είναι και μικρότερη!
Υ.Γ. Η Wikipedia, όπως πάντα, είναι φίλη καρδιακή και χρησιμοποιούμε τις πηγές της: History of mathematics – Wikipedia
