Η αναζήτηση της συμμετρίας

Ας πάρουμε για παράδειγμα το παρόν ιστολόγιο που θέλω να δομήσω με βάση κάποια συμμετρία στα άρθρα τα οποία θα ακολουθούν τη σειρά: μουσική-υπολογιστές-μαθηματικά. Και ας πούμε επίσης ότι έχω πολλά να γράψω για τις δύο πρώτες κατηγορίες αλλά στα μαθηματικά κολλάω. Αποτέλεσμα: Έχω να γράψω κάτι εδώ και 6 μήνες!

Κόλπο: Η συμμετρία είναι αντικείμενο των μαθηματικών οπότε γράφοντας και μόνο τις παραπάνω γραμμές ξεφεύγω από το “σκόπελο” και μπορώ να συνεχίζω να ανεβάζω μουσική και να γράφω για υπολογιστές, τουλάχιστον για ένα ακόμα “κύκλο” άρθρων.

Αλήθεια: Τα μετα-μαθηματικά είναι αυτά που με έχουν φάει σε αυτή τη ζωή γιατί αν και τα παράτησα εδώ και κάποια χρόνια έχουν τόσο εμπεδωθεί στη σκέψη μου που ακόμα και τώρα δεν μπορώ να ξεφύγω τελείως από τις (φαυλο)κυκλικές δομές τους. Το να σκέφτεσαι πάνω στην ίδια τη διαδικασία της σκέψης, να αναζητάς αλήθειες οι οποίες θα αντικατοπτρίζουν μία μεγαλύτερη αλήθεια και τα λοιπά, είναι παγίδες ή μάλλον διαδικασίες που μπορεί να σε οδηγήσουν σε “κακά” μονοπάτια ματαιότητας, εσωστρέφειας μέχρι αηδίας ή ακόμα και στην τρέλα!

Παρ’ όλα τα downsides όμως το μυαλό μου συνεχίζει να σκέφτεται σε κυκλικές δομές, μάλλον λόγω κάποιου δομικού θέματος, παρά από επιλογή και πολλές φορές εγκλωβίζομαι σε σκέψεις και καταστάσεις φαυλοκυκλικού τύπου. Βέβαια με τα χρόνια έχω καταφέρει να φέρνω στα μέτρα μου την όλη κυκλικότητα είτε δημιουργώντας πάνω σε αυτή, όπως σε ένα κομμάτι μουσικής το οποίο θα ακολουθεί κάποια κυκλική φόρμα, ή συνειδητοποιώντας πως δεν είναι ανάγκη η φαυλότητα τα είναι είναι στοιχείο της κατάστασης και πως οι κυκλικές δομές όταν “ανθίζουν” μπορούν να γίνουν σπειροειδείς, οδηγώντας αργά αλλά σταθερά τα πράγματα σε κάποιο στόχο.

Όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν με άλλα λόγια, μόνο που κάθε φορά προστείθενται στοιχεία τα οποία κάνουν τις ίδιες καταστάσεις ή σκέψεις να διαφέρουν ελαφρώς από την προηγούμενο πέρασμα στον κύκλο, κάνοντας τη δομή μία σπείρα η οποία (ελπίζουμε ότι) κάπου καταλήγει σε πεπερασμένο (?) χρονικό διάστημα…