Μαθηματικός, μουσικός, ζωγράφος, φιλόλογος, ή οτιδήποτε άλλο…(δεν πιάνω τα πολύ ευαίσθητα θέματα επίτηδες!)
Είναι το ταλέντο κάτι που έρχεται από τη μητέρα φύση, το Θεό, ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε, ή είναι κάτι που καλλιεργείται στα πρώτα χρόνια μέσα από την οικογένεια;
Η παρόρμησή μου θα ήταν να πω ότι είναι κάπου στη μέση τα πράγματα αλλά δεν θα το κάνω…θα πω ότι, όπως και η χρυσή τομή κάποιων πραγμάτων δεν βρίσκεται στη μέση αλλά κάπου στο 61,8% (περίπου!) έτσι και εδώ υπερτερεί η μία εκ των δύο εναλλακτικών κατά ένα σημαντικό ποσοστό, το οποίο φυσικά και δεν μπορώ ή δεν έχω διάθεση να ποσοτικοποιήσω.
Σίγουρα όλοι γεννηθήκαμε με ένα DNA αυτό είναι γεγονός…δεν είμαστε tabula rasa όπως μπορεί να πίστευαν παλιότερα ή ακόμα και τώρα μερικοί να πιστεύουν. Αν αυτό το DNA μας προδιαθέτει προς κάποια πράγματα αυτά φαίνονται τελικά από πολύ μικρή ηλικία. Μπορεί να είναι από τα πιο απλά, όπως μία πάθηση π.χ. μυωπία, μπορεί όμως να είναι και πολύ πιο σύνθετα όπως η ροπή ή το ταλέντο προς κάποια τέχνη.
Μπορεί το περιβάλλον να διαμορφώνει επίσης κάποιες τάσεις, π.χ. μπορεί η μεγάλη έκθεση σε οθόνες να διαμορφώσει κάποια πάθηση των ματιών επίσης, αν και έρευνες προς αυτή την κατεύθυνση δύσκολο να υπάρχουν λόγω του πληθυσμού (πόσοι γονείς θα συμφωνούσαν να είναι τα παιδιά τους στο γκρουπ αυτών που βλέπουν όλη μέρα τηλεόραση;). Αντίστοιχα, ένα περιβάλλον ζωγράφων θα μπορούσε να συμπαρασύρει το παιδί προς την κατεύθυνση της ζωγραφικής.
Οπότε, θα πει κανείς, γιατί να υποστηρίξω ότι δεν συνδιαμορφώνεται μία πάθηση ή το ταλέντο και από τα δύο εξίσου;
Γιατί πρώτον θα ήταν πολύ politically correct και δεύτερον θα ήταν απλά λάθος.
Διότι όσο και θέλεις καμιά φορά απλά δεν μπορείς γιατί δεν το έχεις βρε παιδί μου (μεγαλύτερη βλακεία από το “δεν είναι ότι δεν μπορείς, απλά δεν θέλεις αρκετά” δεν έχει υπάρξει btw).
Γιατί δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες απλά δεν γέννησαν άλλους μεγάλους καλλιτέχνες, οι μεγαλύτεροι επιστήμονες το ίδιο και πάει λέγοντας και κλαίγοντας.
Διότι όσο τηλεόραση και να δεις μικρός μπορεί πάλι να έχεις 20/20 όραση.
Οπότε καταλήγω ότι το DNA είναι κυρίαρχο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα είναι προδιαγεγραμμένα στη ζωή αυτή. Μπορεί κάποιος να το βλέπει έτσι (μίζερα) αλλά απλά θέλω να πω ότι πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι και να αναγνωρίζουμε τα ελαττώματα αλλά και τα προτερήματά του, για να αξιοποιήσουμε πλήρως ό,τι χάρισμα μας έχει δοθεί αλλά και να υπερκεράσουμε την όποια αδυναμία μπορεί να έχουμε.
Φυσικά οι προδιαγεγραμμένες ροπές μας θα πρέπει να βρουν ένα κατάλληλο περιβάλλον να ανθίσουν…αλλά τι θα πει κατάλληλο περιβάλλον; Πάντως όχι αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι, δηλαδή ένα καλό ιδιωτικό σχολείο ή ένα τέλειο πανεπιστήμιο του εξωτερικού ή οτιδήποτε άλλο σε εκπαίδευση. Άλλωστε οι απόφοιτοι από καλά πανεπιστήμια είναι άπειροι, ενώ τα πραγματικά μεγάλα μυαλά είναι δυστυχώς πολύ λίγα.
Για μένα, κατάλληλο περιβάλλον απλά δεν υπάρχει!…Υπάρχουν όμως κατάλληλες συνθήκες ή συγκυρίες και η κατάλληλη συναισθηματική ισορροπία της οικογένειας στα πρώτα χρόνια της ζωής (0-3, 0-4, ποιος ξέρει;) η οποία θα αφήσει το παιδί να εξελιχθεί και να αναπτύξει τα ταλέντα του.
Οπότε η απάντηση για κάθε ένα μπορεί να διαφέρει όσον αφορά το ποσοστό ή ποσό των ευκαιριών που θα του δοθούν ή των συγκυριών οι οποίες θα καθορίσουν την πορεία του.
Όμως τίθεται και ένα ακόμα ερώτημα σε αυτή την πορεία:
Υπάρχει τίμημα για το ταλέντο;
Νομίζω πως ναι, και αυτό είναι η προσαρμοστικότητα στην κοινωνία. Δεν μπορεί η ευρύτερη κοινωνία να δεχθεί έτσι εύκολα πως κάποιος ξεφεύγει από τη νόρμα, γι’ αυτό και η μοναχικότητα είναι κυρίαρχο χαρακτηριστικό στις ιδιοφυΐες. Και φυσικά η μοναξιά φέρνει και άλλα μαζί της, οπότε πολλοί από τους μεγάλους κατέληξαν ημίτρελοι (π.χ. Gödel) ή πέθαναν στην ψάθα (οι μισοί ζωγράφοι που ξέρουμε).
Είναι βέβαια και άλλοι όπως ο Bach ή ο Einstein οι οποίοι προσαρμόστηκαν σχεδόν ΟΚ, είχαν μία φυσιολογική ζωή και πέθαναν σε κάποια προχωρημένη ηλικία για τα δεδομένα της κάθε εποχής έχοντας μία σταθερά παραγωγική πορεία.
Υπάρχει ελπίδα για όλους τελικά! (ακόμα και για τους καημένους τους ταλαντούχους 🙂 )
