Για να φέρω στα ‘ίσια’ του το blog όσον αφορά τη συμμετρία και να έρθουμε στα συγκαλά μας, παρακάμπτω το ‘μαθηματικό’ άρθρο και φτιάχνω το 40ο μου ‘μουσικό’ αρθράκι.
Καταρχήν το αφιερώνω στο γιόκα μου που με έμαθε το Dubstep!
Τώρα, που το έμαθε αυτός το dubstep είναι το θέμα!
Μέσα από το Geometry Dash φυσικά, ένα παιχνιδάκι της νεολαίας να πούμε (παιχνίδι του 2014) ενός κυρίου με το nickname RobTop (κατά κόσμοv Robert Topala) ο οποίος προς τιμήν του το πουλάει στην τιμή των 3,99€ στο Steam (εξ’ ου και το πήραμε! 🙂 ).
Κατα δεύτερον, μιας και το blog μου, όπως λέει και η συντρόφισσα στη ζωή μου, “έπαθε Geometry Dash”, όσον αφορά την αισθητική του (ναι το ξανα-άλλαξα), θα φάει και αυτή μια αφιέρωση.
Τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη μουσική;
Έχουν και παραέχουν, διότι κάθε επίπεδο του GD (για συντομία) ‘ντύνεται’ από μουσική η οποία είναι (προφανώς) ηλεκτρονική, γρήγορη και πολύ μπιτάτη ώρες ώρες (το παιχνίδι θέλει τρελά αντανακλαστικά – τα οποία δεν διαθέτω ο γέρος – και πολλές φορές συγχρονίζονται τα κλικς με το beat).
Για παράδειγμα, εγώ πρώτα ‘τσίμπησα’ από το παρακάτω κομματάκι:
Το οποίο μου θύμισε κάτι από Prodigy που άκουγα, ακούγοντάς το παραπάνω μπορώ να πω ότι μου άρεσε και τελικά κατέληξε να είναι το πρώτο μου αγαπημένο Dubstep κομμάτι.
Τώρα που πάνε και τα βρίσκουνε και τα διασκευάζουνε (μάλλον) από κάποια original beatια κάποιων dj’s προφανώς, μη με ρωτάτε, δε σκαμπάζω.
Εδώ έχουν κάνει dubstep και το In the Hall of the Mountain King του Grieg να πούμε!
Υπάρχουν φυσικά και ‘χαρούμενα’ κομματάκια, με τα χάλκινα και τα ούλα τους, που τζαζίζουν και λίγο, όπως το παρακάτω:
Καμιά φορά έχουν και ‘στίχους’ (τρομάρα τους), όπως το:
Όμως σαφώς τα αγαπημένα (μου) είναι τα πιο ‘βαριά’ όπως το:
Εν τω μεταξύ παίρνετε και μία γεύση από μερικά βίντεο του πως είναι το παιχνίδι, το οποίο συμπυκνώνεται στο εξής:
Ένας κύβος / ρομπότ / πλοίο και δεν ξέρω γω τι άλλο, κινείται προς τα εμπρος με μεγάλη ταχύτητα και με τα κλικς του ποντικιού αποφεύγεις τα εμπόδια. Κάποιες φορές έχει έναν κύκλο στον αέρα που σε πάει πάνω κάτω και κάτι τέτοια, ανάλογα το χρώμα και καταλαβαίνετε για τι κακό χαμό μιλάμε.
Το κάψιμο είναι ότι όταν ‘χάνεις’ δηλαδή την πατήσεις από εμπόδιο σε πάει πάλι από την αρχή, ακόμα και αν είσαι στο 99% του level να πούμε!
Έχει portals για να αλλάζεις gamemode, αλλάζεις τη βαρύτητα, έχει απ’ όλα τα καλά και κατά τη γνώμη μου είναι υπερ-δύσκολο αλλά τι να κάνεις που αρέσει στα προχωρημένα 8χρονα να πούμε.
Ένα εκ των οποίων έχω δίπλα μου as we speak και με διορθώνει (!), με καθοδηγεί ως προς το τι και πως να το γράψω και γενικώς μου προσφέρει απλόχερα τη γνώση του!
Άιντε να πάμε να ετοιμαστούμε και για καμία Ανάσταση τώρα και να τα αφήσουμε αυτά…
Θέλει και η αδερφή αφιέρωση 😂 τέλειο αρθρακι btw