Κάνω ένα διάλειμμα από τις υπέροχες κατά τα άλλα playlists μου για να παρουσιάσω ένα freebie, για όποιον ενδιαφέρεται για μία σύγχρονη metal θεατρική αναπαράσταση ενός θεματικού μουσικού album.
Βασικά, για την ιστορία, οι Ayreon είναι το πνευματικό παιδί του Ολλανδού Arjen Anthony Lucassen, ο οποίος έχει βαλθεί να βγάζει από το μακρινό 1995 και κάθε 2-3 χρόνια περίπου ένα θεματικό ροκο-μεταλο-παουερο-progressive δίσκο για να γουστάρουμε!
Οι ιδέες πίσω από κάθε concept διαφέρουν αλλά η βασική είναι ότι παίρνεις καμιά 10-15αριά τραγουδιάρηδες τους οποίους τους βάζεις να τραγουδούν διαφορετικές ιδέες/χαρακτήρες/συναισθήματα ή ό,τι άλλο και συνθέτεις μία πολύπλοκη ιδέα μέσα από τραγούδια.
Το “The Human Equation” είναι ένα διπλό CD του 2004 που πραγματεύεται κυρίως συναισθηματικές καταστάσεις μέσα από το πρίσμα ενός ανθρώπου σε κώμα, ο οποίος ακούει, θυμάται, ονειρεύεται κτλ. Οι φωνές είναι καταπληκτικές, όπως είναι και το concept (μπορεί και το καλύτερό του), γι’ αυτό φαίνεται και διάλεξε το 2015 να το κάνει θεατρικό με τους οργανοπαίκτες σε δεύτερο πλάνο και σε πρώτο τους “χαρακτήρες”-φωνές οι οποίοι κινούνται σε μία αρκετά μεγάλη σκηνή, αναπαριστώντας ο καθένας και η κάθε μία ένα ρόλο με βάση τη μουσική και τους στίχους!
Μπορείτε να το βρείτε στο link παρακάτω σε καλούτσικη ποιότητα απλά μην περιμένετε υπότιτλους και τέτοια!…Αντί αυτών μπορείτε να διαβάσετε τους στίχους εδώ, είναι το ίδιο πράγμα 🙂 .
Λίγα λόγια για το θεατρικό:
Οι άνθρωποι είναι μουσικοί εντάξει; Κάνουν ό,τι μπορούν πάνω στη σκηνή και εν μέρει τα καταφέρνουν καλά (κάποιοι καλύτερα από άλλους)…αλλά πολύ ξύλο ρε παιδάκι μου! Ούτε ο Βέγγος τέτοια φάπα και σπρωξίδι…αφού κάποιες στιγμές νομίζεις ότι είναι πραγματικά παρεξηγημένοι, κυρίως οι άντρες, μεταξύ τους! Ευτυχώς την Anneke (τραγουδίστρια των Gathering, θεϊκή φωνή αλλά έξω από τα νερά της) την αφήσαν εκτός του mosh pit να πουμε!
Κατά τα άλλα είναι ωραίο το θέαμα, ενδιαφέρουσα η πλοκή, καλοπαιγμένη η μουσική και οι χαρακτήρες-φωνές αξιοπρεπέστατοι-ες!
Ένα θέαμα για όλους και όλες που είναι φαν της μουσικής και του θεάτρου, εκτός αν είστε τελείως τρυφερά πόδια και δεν αντέχετε να βλέπετε ούτε ένα σπρωξιματάκι να πούμε (πάντως κανείς δεν φαίνεται να έπαθε τίποτα στο τέλος!)…
