Ναι, ναι, το περάσαμε κι εμείς όπως και η πλειοψηφία πλέον, ας όψονται οι γάμοι και τα πανυγήρια και μερικά ανάλγητα κρούσματα (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε!).
Και είχα μία θεωρία, η οποία θα ήταν το παρόν post, ότι οι καπνιστές τη γλιτώνουν, θα τη στήριζα και με κάτι παλιά δεδομένα, αλλά φευ, την πατήσαμε, οπότε πάαααει κι αυτή η θεωρία!
Πίσω στο θέμα μας.
Να σημειώσω ότι μας έπιασε οικογενειακώς και την περάσαμε λίγο βαριά αυτή την ‘ελαφριά’ μετάλλαξη, μιας και μας πήγε λίγο αίμα για μια βδομάδα και κάτι ψιλά (την 8η μέρα αρνητικός, προσωπικά)!
Γενικώς κακή εμπειρία, δεν συνίσταται σε κανένα…
Άσε που μετά πρέπει να ψάχνεσαι για κουσουράκια που μπορεί να σου αφήσει σε καρδιά, πνευμόνια ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Βήχας, πυρετός, φλέματα και πονόλαιμος τα κύρια χαρακτηριστικά με μία διάχυτη κόπωση να ακολουθεί σουρνώμενη.
Φυσικά όμως ενδιαφέρεται για όλα αυτά και το καλό μας κράτος, ή βασικά μάλλον δεν ενδιαφέρεται και ιδιαίτερα ή, τέλος πάντων, η ιστορία πάει ως εξής:
Εμένα δεν με πήραν τηλέφωνο, αλλά πήραν για το μικρό και αφού με ρώτησαν πως το περνάει κτλ. (ενδιαφέρον καταρχάς, μωρέ μπράβο λέω!), με ενημέρωσαν για τη μινι-καραντίνα του, αλλά όταν τους λέω (δεν ρώτησα) ότι θα τον βγάλω έξω όταν είναι αρνητικός, η κοπελίτσα σχεδόν μου θύμωσε!
ΤΙ;! Όοοοοοχι, θα τον βγάλετε την τάδε μέρα, ασχέτως αν είναι θετικός ή αρνητικός.
Κι εκεί είναι που αρχίζεις και την ψυλλιάζεσαι τη δουλειά και λές…οοοοοοκ, ό,τι πείτε μαντάμ και τα τοιαύτα.
Δηλαδή μας πάνε για ανοσία της αγέλης με το στανιό και αμα θέτε και όλα τα συναφή.
Τότε προς τι το ντεμέκ ενδιαφέρον για την υγεία; Μήπως μας ξεφύγει κάνας θάνατος στα στατιστικά; Και η υγεία του διπλανού που μπορεί να κινδυνεύσει αν βγει έξω θετικό το παιδί; Μήπως να τον στείλω και σε κάτι παιδικά πάρτι που είναι καλεσμένος να τελειώνουμε;
So many questions, so little time!
Και τη στιγμή που με βάση τα επίσημα, δικά τους, στατιστικά (βλ. εδώ), σε μια βδομάδα (22-28 Αυγούστου) είχαμε πάνω από 50.000 κρούσματα, 117 διασωληνωμένους και 202(!) θανάτους.
Ξεκινάει η ακαδημαϊκή χρονιά γεμάτη επιτυχίες πάλι!
Θα μου πειτε από 100 την ημέρα σε 200 τη βδομάδα καλά είμαστε, μας ξεπαστρεύουν με πιο αργούς ρυθμούς.
Το συνταξιοδοτικό λύθηκε, ζήτω η νεολαία που λακάει από τη χώρα σα να μην υπάρχει αύριο.
Για να γυρίσω όμως στο αρχικό θέμα, υπάρχει μία εντύπωση ότι έχει εξαφανιστεί η ασθένεια, επειδή μάλλον δεν είναι θέμα νο.1 στις ειδήσεις, ή επειδή τα mainstream media το έχουν θάψει για χάρη του πολέμου (που βιώνει η Ουκρανία και άντε και στα δικά μας με τον Ερντογάν, όπως κρυφο-εύχονται μερικοί μερικοί).
Ο φόβος πουλάει ladies and gentlemen, αλλά θέλει και την ποικιλία του για να μη βαριέται ο κοσμάκης.
Πάντως η πανδημία ήρθε και θα μείνει.
Κι αυτό διότι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν έχουμε πάρει σοβαρές αποφάσεις για να την αντιμετωπίσουμε.
Με ημίμετρα και ανοίγουμε τα πάντα κάθε καλοκαίρι για τον τουρισμό κτλ. δεν γίνεται η δουλίτσα και ως φαίνεται κανέναν δεν ενδιαφέρει και αν θα γίνει τελικά.
Η λογική πρέπει να είναι κάτι του στυλ:
Άσε τα παππούδια να πεθαίνουν, έτσι κι αλλιώς τα ζήσανε τα χρονάκια τους.
Το κρίμα στο λαιμό σας ρε ρεμάλια κι απ’ τη μύτη να σας βγει.
Κι αν πατήσετε τα 80 και χρειαστείτε βοήθεια, ξέρετε τι θα (πρέπει να) πάρετε!
Υ.Γ. (άσχετο!) Όχι, δεν είμαι στη δουλειά Κυριακάτικα, βρήκα τρόπο να γράφω από το σπίτι και είμαι happy camper!
