Τι μαθηματικά ρε μεγάλε, θα μου πείτε, μας έχεις τρελάνει στις (αμπελο)φιλοσοφίες σου να πούμε!
Και όμως κυρίες και κύριοι, προσπαθώ κάθε ‘μαθηματικό’ μου άρθρο να έχει τουλάχιστον κάποιο ελάχιστο επιστημονικό υπόβαθρο με πολλά εξωτερικά links, δικές μου διαπιστώσεις από τις σπουδές μου και γενικότερα να περιέχει και κανένα μαθηματικό τύπο, έτσι για το ξεκάρφωμα.
Τώρα, θα αφήσω το στατιστικό για το τέλος, διότι είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι (θα καταλάβετε σύντομα).
Ιστορικά μιλώντας, ξεκίνησα με κάτι προσπάθειες παρουσίασης της διπλωματικής μου οι οποίες δεν βρήκαν και κανένα αντίκτυπο, ούτε καν για λογοκλοπή δεν είναι τελικά!! 🙂
Στη συνέχεια είχαμε κάποιες γενικότερες φιλοσοφικές ιδέες, λίγο ξερές αλλά μεστές, αν μου επιτρέπεται, αλλά έδινα τον καλύτερό μου εαυτό, που λένε, για να τις παρουσιάσω όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα.
Από τις θεωρίες που αγάπησα ήταν η επιστημονική αρχή του “Ξυραφιού του Όκαμ”, μάλιστα είναι από τις ελάχιστες φορές που έχω 2 φορές λεπίδια (παρόμοια εικόνα) σε 2 διαφορετικά από τα άρθρα μου.
Αγαπημένο άρθρο από τα παλιά μάλλον το “Τι είναι Νοημοσύνη” όπου δεν πέφτω σε αυτο-αναφορικές λούπες αλλά δίνω έναν ορισμό που συνάδει και με Wikipedia και ήμουν πολύ περήφανος τότε για τη σύμπτωση!
Και μπαίνουμε στο ψητόοοοοοο…
Στατιστικά μιλώντας το δημοφιλέστερο (μακράν, για όλο το blog και γενικότερα) άρθρο είναι η θεωρία μου περί…θανάτου, η οποία και εμφανίζεται ψηλά στις σχετικές αναζητήσεις αλλά έχει και διάφορα κλικ κατά καιρούς (κατά τα άλλα αισιόδοξος λαός οι Έλληνες).
Εμ έλα όμως που, διαβάζοντας τον κ. Irvin Yalom (ψυχίατρο και συγγραφέα, μεταξύ άλλων) και συγκεκριμένα το βιβλίο του “Στον κήπο του Επίκουρου” (αγγλιστί ‘Staring at the Sun’) ανακαλύπτω μετά φρίκης αλλά και ολίγον θαυμασμού ότι:
Ο Επίκουρος, γνωστός φιλόσοφος της Αρχαιότητας, είχε αναπτύξει μία θεωρία για το θάνατο, η οποία μέσες άκρες έχει σαν βασικό επιχείρημα το συμμετρικό, δηλαδή ότι εκεί που είμαστε πριν τη γέννηση εκεί θα καταλήξουμε και μετά το θάνατο.
Με τα δικά του λόγια:
Το πιο φρικτό, λοιπόν, από τα κακά, ο θάνατος, είναι ένα τίποτα για μας, ακριβώς επειδή όταν υπάρχουμε εμείς αυτός είναι ανύπαρκτος, κι όταν έρχεται αυτός δεν υπάρχουμε εμείς.
https://www.epicuros.gr/arthra/a_arthra_thanatos.htm
Στυγνή αντιγραφή της θεωρίας που είχα αναπτύξει!
Τώρα, το τι έχει γίνει είναι προφανές.
Κατά το ‘ταξιδεύοντας στο χρόνο’ άρθρο που μπορούμε να πάμε μόνο προς τα πίσω στο χρόνο, σωστά;
Άρα, ο Επίκουρος, έξυπνο παληκάρι, πέτυχε κάπου τη θεωρία μου στο internet, ταξίδεψε πίσω στο χρόνο και την παρουσίασε σαν δική του!
Ώστε να γίνωμεν ρεζίλι ladies and gentlemen, να πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε να παρθενογεννήσουμε τίποτις και άλλες τέτοιες επικούρ(ι)ες (χα!).
Αλλά δεν θα του περάσει.
Φαντάζομαι δεν θα αντισταθεί να γράψει κάποιο σχόλιο που κάποτε θα τον προδώσει, και τότε θα τα ξαναπούμε!
Πάντως, σοβαρά τώρα ρε παιδιά…
Κανείς μα κανείς δεν έχει διαβάσει Yalom, Επίκουρο ή κάτι αντίστοιχο να με ενημερώσει;
Όλα μόνος μου πρέπει να τα βρίσκω πια;;;
Aaaaanyway, αυτά με τον Επίκουρο, πιστεύω αξίζει να τον ξαναεπισκεφτούμε, αλλά και το βιβλίο του Yalom πολύ καλό, δίνει ανακουφιστικές οπτικές πάνω στο λεγόμενο φόβο του θανάτου.
Γενικώς, παραδέχομαι ότι είναι πολύ δύσκολο να κατεβάζει η κούτρα μου νέες ‘μαθηματικές’ ιδέες κάθε 2 άρθρα, γι’ αυτό και οι καθυστερήσεις οφείλονται κυρίως όταν κολλάω σε τέτοιου τύπου άρθρα, εννοώντας από αυτή την κατηγορία.
Άλλωστε προσπαθώ να γράφω με τη ‘σειρά’ και να κρατάω μία συμμετρία στο όλη θεματολογία του blog (πιο πολύ για να μη βαριέμαι μάλλον!).
Επίσης, καταργώ μετά από αυτή την τελευταία νίλα το point system που είχα επινοήσει για τις ανασκοπήσεις, γιατί βάλε πόντο πάρε πόντο, πάλι 0 εις το πηλίκον θα καταλήξω και δεν το θέλω!
Θα τελειώσουμε με την ανασκόπηση της επικαιρότητας σε x τέρμινα (για να δούμε, θα είναι μέσα στο 2023???!!!) και θα συνεχίσουμε με νέα πνοή για άλλα 7 χρόνια (ελπίζω!).
Άντε και καλή μας πανσέληνο σήμερις.
