Το λοιπόν έλεγα να κάνω μία ανασκόπηση των posts στο blog μου για να γιορτάσω τα 7 χρόνια και γενικότερα να δω τι από όλα αυτά που γράφω έχει κάποια αξία και τι λιγότερη.
Η διαδικασία είναι σχετικά απλή:
Ελέγχω όλα τα posts από την αρχή μέχρι το τέλος για ‘σπασμένους’ συνδέσμους και τέτοια, ενώ τα ξαναδιαβάζω για να δω τι έχω και τι δεν έχω γράψει.
Easy Peasy Lemon Squeezy!
Ξεκινάω από τα δύσκολα (κατηγορία: Μουσική) τα οποία αν και φαίνονται εύκολα δεν είναι καθόλου.
Παρατηρώ ότι από ένα σημείο και μετά, για παράδειγμα, όλο υποσχόμουν (μάλλον στον εαυτό μου) ότι θα γράψω δική μου μουσική και θα την εκθέσω, πράγμα που σπανίως γίνεται.
Άρα τι έχω κάνει;
Έχω όντως εκθέσει κάποια δικά μου πράγματα, αλλά τα περισσότερα έχουν να κάνουν με μουσικές άλλων.
Όχι ότι με χαλάει κάτι τέτοιο, απλά καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να υπόσχομαι λιγότερο και να εκθέτω περισσότερο…
Βέβαια, η δημιουργική διαδικασία δεν είναι κάτι που πατάς ένα κουμπί και βγαίνει και όσες φορές το έχω κάνει μάλλον το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό.
Οπότε χαλαρά θα το πάω και ό,τι γίνει.
Μία εξομολόγηση, επίσης, θα ήθελα να κάνω.
Πολλές φορές ντρέπομαι, να πω την αλήθεια, να σας…ταλαιπωρώ τα αυτιά με τα δικά μου, που ξέρω ότι δεν είναι και τα πιο εύπεπτα πράγματα εκεί έξω.
Συνεχίζω τα της ανασκόπησης:
Θα κάνω μία για κάθε κατηγορία και δεν θα δίνω καθόλου links, θα πρέπει να με εμπιστεύεστε ότι τα έχω γράψει αυτά που λέω ότι έχω γράψει (έχω και ψαχτήρι, πάμε μια βόλτα;)
Ας πούμε ότι θα ξεκινήσουμε με κάτι στατιστικό (που εντάξει, δεν φαίνεται):
Νο.1 (με διαφορά) post είναι η αναπαραγωγή του ντοκιμαντέρ “Ζητείται Διέξοδος” το οποίο φαίνεται ότι αρέσει, στη Google τουλάχιστον, διότι όλο χτυπήματα έχει και εμφανίζεται ψηλά στις αναζητήσεις.
Το…προβληματάκι με αυτό αλλά και με όλα τα μουσικά posts, που δεν έχουν να κάνουν με δικά μου κομμάτια ή με playlists, είναι ότι πρέπει να παρακολουθώ κάθε φορά το YouTube αν έχει κατεβάσει τα βίντεο που εμφανίζονται.
Ειδικά το προαναφερθέν ντοκιμαντέρ (από πότε γράφεται, το κέρατό μου, με ‘γιώτα’;) με είχε βγάλει την πίστη με το ανέβα-κατέβα (αν και τα τελευταία 2 χρόνια περίπου είναι σταθερό).
Πάμε κάτι ιστορικό:
Στην αρχή τα έδωσα όλα με τη μουσική μου, με την έννοια ότι έδινα συνέχεια δικά μου πράγματα (έκανα και λογαριασμό στο Soundcloud, ειδικά γι’ αυτό), σε σημείο μάλλον που να το έχω παρακάνει, αλλά έτσι την είχα δει τότε.
In retrospect, θα έλεγα ότι θα μπορούσα να τα έχω ανακατέψει λίγο, έτσι για να υπάρχει ποικιλία κάπως.
Πάμε κάτι πιο προσωπικό:
Το post για τη μουσικοθεραπεία θα μπορούσα να πω ότι είναι από τα αγαπημένα μου, όχι μόνο για το αποτέλεσμα αλλά και τη διαδικασία. Επίσης αντανακλά μάλλον τη δική μου κατάσταση όπου, με τόση μουσική που ακούω μέσα στη μέρα, έρχομαι, τελικά, στα ίσια μου!
Πάμε να το κλείσουμε με κάτι πιασάρικό:
Κάπου στις playlists είχα γράψει το 2021 ότι σε 1 με 2 χρόνια θα ξαναέχουμε οικονομική κρίση.
Και μαντέψτε τι γίνεται με ενοίκια, σούπερ μάρκετ, διακοπές και γενικότερη διαβίωση.
Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και τρέχουμε και δεν φτάνουμε να δίνουμε.
Οπότε 1 point για μένα! Χαχα! (έχω και άλλα στις υπόλοιπες ανασκοπήσεις).
Τέλος, πάρτε μία κομματάρα της Tori Amos, έτσι, επειδή γίνεται!
