Καταρχήν:
Είναι, δεν είναι;
Ακολουθεί ένας ειρμός σκέψεων βγαλμένος από κάποιες (λίγες) σπουδές που έχω κάνει.
Θα αντισταθώ να μην ανοίξω google κατά τη διάρκεια του άρθρου, είναι απλά μια ευκαιρία να τα πούμε λίγο!
Ο νους που λέτε, ή κοινώς το ‘μυαλό’ (λαϊκά) είναι ένα απίστευτα πολύπλοκο και χαώδες σύστημα από νευρώνες, κοινώς ένα ‘νευρωνικό δίκτυο’.
Το πόσοι είναι αυτοί οι νευρώνες πάνω κάτω μπορεί και να το ξέρουμε ή να το φανταζόμαστε.
Η μαγεία όμως είναι στις λεγόμενες ‘συνάψεις’, δηλαδή στη σύνδεση μεταξύ των.
Αυτές είναι σίγουρα μη μετρήσιμες και θα ακούσετε ίσως ότι μπορεί να είναι όσες και τα αστέρια ή τα σύμπαντα, ή τα πολυ-σύμπαντα (πολύ της μοδός τελευταία!) και άλλες τέτοιες new age παπαριές.
Η αλήθεια είναι ότι είναι όντως πάρα μα πάρα πολλές, μπορεί και μη πεπερασμένες, με την εξής έννοια:
Ας πούμε ότι είναι σε μια στιγμή 142.163.179.219, έτσι για το χαβαλέ.
Όμως, η στιγμή που θα τις εντοπίσουμε είναι μια νέα στιγμή.
Οπότε, θα πρέπει να προσθέσουμε σε αυτή +1 και να γίνει το νούμερο:
142.163.179.220
ΑΥΤΗ όμως η συνειδητοποίηση (ότι μόλις προσθέσαμε 1) θα φέρει ένα ακόμα +1 κ.ο.κ., μέχρι το άπειρο! (ή την τρέλα, ίσως!)
Τίποτα δεν είναι όμως τυχαίο στον εγκέφαλο και στην έκφανσή του, το νου.
Για παράδειγμα:
Το γεγονός ότι έχω κάνει παραπάνω μία αυτο-αναφορά, έχει να κάνει με τις συνάψεις του δικού μου νου και το γεγονός ότι έχω μεγαλώσει ψάχνοντας αυτο-αναφορικά παράδοξα και αντιφάσεις!
Που θέλω να καταλήξω με την εισαγωγή;
Στο ότι:
Ο νους έχει μια ‘τάση’ να βλέπει αυτά που θέλει να δει στον εξωτερικό κόσμο.
Είναι τα λεγόμενα patterns (‘σχήματα’) με βάση τα οποία λειτουργεί.
Οι ‘προβολές’ αυτές του νου στην πραγματικότητα, όχι μόνο καθορίζουν την εσωτερική μας κατάσταση, αλλά, εν τέλει, διαμορφώνουν και την ‘πραγματικότητα’ μας.
Άλλο παράδειγμα:
Μέσα στη βδομάδα, ωσάν βγαλμένο από κατάρα, έγινε το εξής:
ΜΟΥ ΚΑΗΚΕ ΤΟ ROUTER!!
Άσχετο;
Όχι και τόσο, διότι:
Έβαλα το καινούριο να παίζει και διαπίστωσα ότι ο ‘μόνος’ (μέχρι αποδείξεως του εναντίου, φυσικά) τρόπος να ‘παίζει’ το παρόν blog στο ίντερνετ είναι να μη μπορώ να το βλέπω από το ίδιο μου το σπίτι!
Δηλαδή:
Είτε θα το βλέπετε όλοι εσείς, ή θα το βλέπω μόνο εγώ από το σπίτι, αλλά όχι και τα 2 ταυτόχρονα.
Αυτο-αναφορικό αρκετά για εσάς;
Για μένα σίγουρα!
Στο μυαλό μου ‘κούμπωσε’ το πρόβλημα ως αυτο-αναφορικό, με αποτελέσματα:
- Να γράφω πλέον από όπου βρω, εκτός σπιτιού (π.χ. από τη δουλειά, όπως τώρα 🙂 )
- Να γράψω το παρόν άρθρο που ελπίζω να είναι ενδιαφέρον γενικότερα
- Να ξαναθυμηθώ τα νιάτα μου με γνωσιακές επιστήμες και τα λοιπά, και φυσικά με πολύ (τι άλλο;) αυτο-αναφορά.
Δεν ξέρω καν αν θα παίξει το πείραμα και θα φτάσει στα μάτια σας το άρθρο, αλλά δεν πειράζει!
Θέλω να πω, τελικά, πως, πέρα από το δικό μου βίωμα που επιβεβαίωσε το wiring του εγκεφάλου μου, διαμορφώθηκε μία πραγματικότητα, όπως ακριβώς θα είχε προβλέψει κάποιος που παρακολουθεί την πορεία μου τόσα χρόνια.
Άρα, τι λέμε:
Είμαστε έρμαια της μοίρας μας, εφόσον αυτόν τον εγκέφαλο έχουμε;
Όχι απαραίτητα.
Μπορούμε να ξεφύγουμε από τις λούπες που πέφτουμε συχνά πυκνά, αρκεί να τις αναγνωρίσουμε και να ρίξουμε κόπο και χρόνο ώστε να εξελίξουμε τα πρότυπα στα οποία βασιζόμαστε για να πάρουμε αποφάσεις σχετικές με τις ζωές μας.
Η αναγνώριση (ή αυτογνωσία) είναι από μόνη της, για μερικούς, σκοπός ζωής (και μπορεί και στο τέλος να μην τα καταφέρουν).
Οπότε θέλει δουλίτσα το πράγμα.
Το να ‘ξεφύγεις’ όμως από τον ίδιο σου τον εαυτό, ε αυτό είναι σχεδόν ακατόρθωτο!
Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε να ‘λειάνουμε’ τα στοιχεία αυτά του χαρακτήρα μας τα οποία μας προβληματίζουν ή μας φέρνουν σε αντιπαράθεση με το περιβάλλον μας.
Και αυτό πολύ δύσκολο και εκεί είναι που μπαίνουν στην εξίσωση οι ψυχολόγοι και οι λοιποί επαγγελματίες ψυχικής υγείας οι οποίο μπορούν να μας βοηθήσουν, όχι μόνο στα δύσκολα, αλλά και στα ευρύτερα πλαίσια της αυτο-βελτίωσης.
Ούτε taboo είναι, ούτε ντροπή.
Είναι ευκαιρία να ραφινάρουμε τις γνωστικές μας λειτουργίες, με τέτοιο τρόπο ώστε να προσαρμοζόμαστε καλύτερα στην καθημερινότητα.
Διότι, εν τέλει, πως αλλιώς θα τη βγάλουμε καθαρή με τόσα όσα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και με το φόβο ή το άγχος να υποσκάπτει την όποια θετική μας σκέψη;…
Με τον ένα και μοναδικό νευρώνα που διαθέτω, μπόρεσα να βγάλω μετά βίας ένα συμπέρασμα! Κ@λοβαράμε στη δουλειά?? (πέρα όμως από το αστείο..μου άνοιξε μία προοπτική) Συνέχισε Κύριε dimjt…
Το σωστό κ. ερευνητά μου είναι ΚΩΛΟΒΑΡΑΜΕ! Δεν έχωμεν λογοκρισία στο dimjt.gr. Και η απάντηση είναι ότι κατά το θέρος θα κωλοβαρέσουμε και λίγο, τι να κάνωμεν; Ευχόμεθα τα καλύτερα για τα ερευνητικά σας project!