Μια μικρή μουσική ιστορία (Vol.5

Μέσα στη μουντάδα των ημερών αντιστεκόμεθα σθεναρά και συνεχίζουμε μουσικά για να ολοκληρώσουμε τη σκέψη μας και όχι μόνον!

Διότι, ladies and gentlemen, φτάσαμε στο τέλος, ή μάλλον στην αρχή, από όπου ξεκίνησε η σοβαρή προσπάθεια για μουσική γραφή που χαρακτηρίζεται από ύφος βαρύ και ήθος σοβαρόν και που μας έφτασε εδώ που φτάσαμε!

Καλά το τι τραβούσαν οι άνθρωποι τότε για να γράψουν μουσική καταρχήν, δεν λέγεται!

Ο J.S. Bach, ας πούμε, αυτός ο τρισμέγιστος συνθεταράς, λέγεται ότι έγραφε πάνω από τα ίδια του τα έργα μία και δύο φορές λόγω έλλειψης…χαρτιού!

Ο οποίος, πέραν από τη δεσπόζουσα προσωπικότητα και μουσική υπόσταση την εποχή του λεγόμενου μπαρόκ, ήταν και του σαλονιού αλλά και του αλωνιού.

Από τα λίγα που ξέρω και / ή έχω διαβάσει κατά καιρούς, μέσα σε εκκλησίες έπαιζε (αναγκαστικά, λόγω εκκλησιαστικού οργάνου), αλλά κατά τα άλλα μπεκρόπινε και τσακωνόταν στις pub της εποχής, ενώ είχε και 8-9 παιδιά από το γάμο του που νομίζω ήταν και με κάποια 2^η – 3^η ξαδέλφη του!

Τώρα αντιστέκομαι να παραθέσω πηγές ή και να ανοίξω τη Wikipedia που έβαλα παραπάνω αλλά αν το ψάξετε λίγο παραπάνω θα δείτε την αλήθεια των παραπάνω.

Γενικώς τεράστιο κεφάλαιο και απίστευτη παρακαταθήκη ο άνθρωπος, έζησε τα χρονάκια του και μας άφησε τα (δύσπεπτα ίσως) διαμαντάκια του.

Λόγιος ναι, αλλά ήταν η εποχή βλέπετε και στην τελική τι θέλατε να γράψει για το εκκλησίασμα; Scorpions; Τέσπα!

Δεν θα δώσω τα δύσκολα, παρά μόνο το παρακάτω απίστευτο κομμάτι για ΣΟΛΟ βιολί (παπατζιλίκια μέσα, νομίζεις κάποια στιγμή ότι παίζουν κάνα δυο!)

Ταιριάζει και με το mood των ημερών, οπότε ιδού:

Φυσικά δεν θα μπορούσα να σας αφήσω μόνο με Μπαχ και μάλιστα με το παραπάνω κομμάτι, όσο καλό και αν είναι γι’ αυτό και θα δώσω και τις 4 εποχές του A. Vivaldi οι οποίες είναι κάπως πιο εύπεπτες, λίγο πιο αναγνωρίσιμες (ειδικά η ‘Άνοιξη’) και αξίζουν όλες την αυτιά σας.