Ανασκόπηση Vol.4 (Επικαιρότητα)

Επικαιρότητα λοιπόν!

Τι να ανασκο(λο)πήσεις και τι να αφήσεις!

Ξεκινήσαμε από τον Covid με τη λογική τι άλλο θα μας συμβεί και να που είμαστε 3,5 χρόνια μετά να αναπολούμε τις ‘παλιές καλές εποχές’ που δεν είχαμε πλημμύρες, φωτιές, καταστροφές και…καραμπίνες!

Καραμπινάτο το πρόβλημα της βίας στην εποχή που ζούμε, όπου φαίνεται ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή κάποιος μπορεί να σε καθαρίσει για μία θέση πάρκινγκ ξέρω γω ή την ομάδα σου ή επειδή τον χώρισες ή κάποια αντίστοιχη βλακεία να πούμε.

Έχουμε γεμίσει περιστατικά εγκληματικής βίας και δεν είναι η υπερπληροφόρηση που φταίει.

Διότι, υπερπληροφόρηση υπήρχε και εποχές 2004 και χρυσών στιγμών για τη χώρα αλλά δεν άκουγες τρεις την ώρα φονικό!

Απλά, έχουμε ζοριστεί αρκετά και κυρίως οικονομικά (αλλά και ψυχολογικά) πλέον, ώστε όλα να επιτρέπονται.

Αν δεν υπάρχει το μπακαγιόκο (το καφετί, τα λεφτά, πως το λένε) και δυσκολεύεσαι να βγάλεις το χρόνο, τη μέρα, το μήνα και κάθε λεπτό τα μετράς, φυσιολογικά το μυαλό παίρνει ανάποδες.

Ζούμε σε μία ψεύτικη ευημερία η οποία δεν είναι ικανή να μας καλύψει πλέον.

Για την ακρίβεια τα έχουμε πει, για το δυστύχημα στα Τέμπη (μα καλά, καταραμένα είναι;) επίσης, μα στο μεταξύ κάηκε η μισή Ελλάδα, πλημμύρισε η άλλη μισή, είχαμε και κάποιες στυγερές δολοφονίες και φυσικά ξεχωρίζει η κτηνωδία μέρος του πληρώματος του Blue Horizon στον Πειραιά, που ούτε σε σκύλο δεν την κάνεις ρε παιδί μου, πως να το κάνουμε!

Ενστικτωδώς δηλαδή, αν είσαι άνθρωπος, ακόμα και με το ένα πόδι να είναι ο άλλος μέσα, του δίνεις το χέρι να τον βοηθήσεις να μπει ολόκληρος, όχι να τον σπρώξεις (καλά, πόσο μάλλον όταν έχει ήδη μπει), αυτό δεν το χωράει ο νους!

Τι να πεις, έχουμε τρελαθεί όλοι μαζικά, ότι φταίνε τα εμβόλια για τον Covid όπως λένε οι συνωμοσιολόγοι της πούτσας, ή απλά να δεχτούμε ότι ούτε Ευρωπαίοι είμαστε από άποψη οργάνωσης κράτους, μόνο Βαλκάνιοι στα μυαλά και με κράτος Αφρικής;

Γίνεται με την ‘ευλογία’ ενός καταδικασμένου φασίστα να μπαίνει κόμμα στη Βουλή; Στην Ελλάδα γίνεται.

Γίνεται να μην έχουμε κάνει τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα μετά από φυσικό φαινόμενο (βλ. Ιανός – Σεπτέμβριος 2020) και μετά από 3 χρόνια στο ίδιο έργο θεατές να παρλαπιπίζουμε την ίδια καραμέλα για την κλιματική αλλαγή, όταν ξαναχτυπά το ίδιο πάνω κάτω φαινόμενο (που είχε προβλεφθεί με ακρίβεια); Στην Ελλάδα γίνεται.

Γίνεται να καίει για 17 μέρες μια φωτιά σε προστατευόμενη περιοχή και να καούν τελικά 1.000.000 στρέμματα; Στην Ελλάδα γίνεται.

Γίνεται να κατασκευάζουμε ένα μετρό (Θεσσαλονίκης) με μελέτες από το 1992 και να έχουμε φτάσει 2023 και να ανοίξει τελικά (μάλλον) το 2024; Στην Ελλάδα γίνεται.

Γίνεται να έχουν φύγει έξω τα καλύτερα παιδιά μας και να ψάχνουμε να φέρουμε μέσα τα καλύτερα παιδιά των άλλων για να σπουδάσουν ενώ είμαστε καραμπαμ ομοφοβικοί και ρατσιστές κατά βάθος; Στην Ελλάδα ναι!

Γενικώς, μία απογοήτευση.

Και αυτή γίνεται αγανάκτηση, φόβος και τελικά καταλήγει σε βία.

Απλά τα πράγματα.

Μην ξεχνάμε όμως ότι έχουμε και…καραμπίνες πλέον, οπότε η βία γίνεται ενίοτε και φονική!

Τι γίνεται ρε παιδιά; Γίναμε El Paso ξαφνικά; Γιατί ο κάθε παππούς έχει καραμπίνα και καθαρίζει αδιακρίτως; (σήμερα πάλι διάβασα για έναν 80χρονο που καθάρισε ένα Ρομά για 2 τενεκέδες λάδι)

Οπότε η επικαιρότητά μας είναι λίγο για κλάματα, από όπου και αν το πιάσεις το ψάρι βρωμάει και κυρίως από το κεφάλι.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Κόβουμε τις ειδήσεις; Δύσκολο.

Αγνοούμε την πραγματικότητα; Κι αυτό δυσκολάκι.

Αλλά μπορούμε τουλάχιστον να την φιλτράρουμε μέσα από το δικό μας προσωπικό πρίσμα, πάντα με κριτική σκέψη και να μην αφήνουμε να επηρεάζουν όλα αυτά στην καθημερινότητά μας και ειδικά στη διάθεσή μας.

Διότι αν μπουν κάτω από το δέρμα όλα αυτά, τότε δυστυχώς θα είμαστε σε πολύ άσχημη κατάσταση.